Medytacja Mt 23,1-12

Stanąć w obecności Bożej: Bóg jest obecny tu i teraz.

Prośba ogólna: Prosić Boga, Pana naszego, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Jego Boskiego Majestatu.(CD46)

Ustalenie miejsca, obraz do medytacji: Zobacz Jezusa pośród ludzi i uczniów. Może Ty też tam jesteś. wszyscy jesteście na jakiś placu w mieście. Przypatrz się wszystkim postaciom, zobacz budynki, ulice, drzewa. Posłuchaj, co Jezus mówi o pobożności. Jak reagują słuchacze na te słowa? Jak Ty reagujesz?

Prośba o owoc medytacji: o łaskę i pragnienie głębokiej relacji z Jezusem

1. Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, czego was uczą. Nie naśladujcie jednak ich czynów.

To słowa Jezusa, który nie mówi odrzućcie wszystko, co oni mówią, skoro sami inaczej postępują, są hipokrytami. Jezus raczej zachęca, aby przyglądać się, rozważać i szukać, co jest dla mnie dobre, które słowa mnie karmią, rodzą we mnie Życie. On nie zachęca do oceniania i krytykowania innych, nawet jeśli za mową nie idą czyny. Czyż nie zdarza się Tobie, że jedno mówisz, drugie robisz, że karcisz dziecko, za coś, co sam robisz? Przyjrzyj się sobie: jak  w Twoim życiu jest ze spójnością między Twoim postępowaniem, a wartościami, które wyznajesz? W jakich przestrzeniach życia, sytuacjach jest Ci łatwiej, a w jakich trudniej zachować jednomyślność czynów z mową? Zobacz dalej, głębiej: jak wygląda spójność między Twoimi emocjami, uczuciami, sercem i rozumem?  Co możesz zrobić, aby z dnia na dzień następowała coraz większa integracja wszystkich Twoich przestrzeni życia?

2. Jezus mówi o pobożności nauczycieli Pisma i faryzeuszów. Pobożności, czyli o zewnętrznym ukazywaniu się więzi z Bogiem. Jezus zarzuca im nadmierną dbałość o praktyki religijne w stosunku do wiary w sercu. A przecież wiara nie polega na byciu teoretykiem moralności czy komentatorem Prawa Bożego. Do tego ona nie jest potrzebna. Nie jest ona też theathenai (por. Grecko – Polski Nowy Testament), czyli czymś w rodzaju przedstawienia oglądanego w teatrze, by zdobyć poklask tych, co nas oglądają, ich podziw. Zastanów się jaka była pobożność Jezusa, jak On zachowywał się w świątyniach, podczas swojej modlitwy.

W tym kontekście zachęcam Cię również do refleksji nad własną pobożnością. Jak wygląda u Ciebie relacja między sferą zewnętrzną – ilością modlitw, nabożeństw, a sferą wewnętrzną- głęboką relacją z Bogiem, której owocem jest miłość? Jakie są Twoje motywacje w podejmowaniu różnych praktyk religijnych, czy wiesz dlaczego klękasz lub siedzisz podczas modlitwy, dlaczego i ile nosisz symboli religijnych (medalików, krzyżyków, szkaplerzy, różańców)? Co daje Ci udział w różnych rekolekcjach, warsztatach, nabożeństwach: spokój, nowe zrozumienie, większe pragnienie bliskości Jezusa czy raczej niepokój, lęk? Jezus nie chce, abyś rozszerzał (…) filakterie i wydłużał frędzle u płaszczów. O jaką pobożność Mu zatem chodzi? Jakiej relacji z Tobą pragnie?

3. Jezus zaprasza nas, abyśmy byli sługami jeden dla drugiego. Służyć to znaczy dzielić się z innymi darami, które otrzymaliśmy: uśmiechem, dobrym spojrzeniem, słowem, słuchaniem … Czym dzisiaj podzieliłeś się z innymi, jak innym służyłeś? Jakie dobre rzeczy dzisiaj Ciebie spotkały (wymieniaj je szczegółowo, np.: słońce lub deszcz, telefon od kogoś, nie spóźniłeś się do pracy …)? Podziękuj za to Jezusowi.

Medytacja: Św.Ignacy zachęca w CD2 …Bo przecież nie obfitość wiedzy, ale wewnętrzne odczuwanie i smakowanie rzeczy zadawala i nasyca duszę, czyli zostajemy tam, gdzie odczuwamy poruszenie… i nerwowo nie staramy się iść dalej, wszystkiego zaliczyć/odhaczyć.

Rozmowa końcowa: Rozmowę końcową, ujmując ją trafnie, należy odbyć tak, jakby przyjaciel mówił do przyjaciela, albo sługa do pana swego, już to prosząc o jaką łaskę, już to oskarżając się przed nim o jakiś zły uczynek, już to zwierzając mu się ufnie ze swoich spraw i prosząc go w nich o radę. Odmówić Ojcze nasz.(CD54).