Medytacja Łk 9,51-56

Stanąć w obecności Bożej: Bóg jest obecny tu i teraz.

Prośba ogólna: Prosić Boga, Pana naszego, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Jego Boskiego Majestatu.(CD46).

Ustalenie miejsca, obraz do medytacji: Jezus wraz z uczniami idzie do Jerozolimy. Chce po drodze zatrzymać się  w wiosce samarytańskiej. Wysyła posłańców, którzy docierają do wioski, aby znaleźć miejsce prawdopodobnie na odpoczynek. Samarytanie jednak odmawiają udzielenia schronienia dla Jezusa. Zobacz drogę, którą idzie Jezus wraz z uczniami, wioskę, w której chcą się zatrzymać. Usłysz  ich rozmowy. Może Ty też jesteś z nimi.

Prośba o owoc medytacji: o umiejętność kierowania się większym dobrem w trudnych sytuacjach życiowych

1. Widząc to uczniowie Jakub i Jan rzekli: “Panie jeśli chcesz, powiemy, aby ogień zstąpił z nieba i zniszczył ich”

Uczniowie reagują bardzo porywczo, wręcz z nienawiścią na spotkany sprzeciw Samarytan. Jezus jednak nie pozwala im na przemoc. Uczy, że więcej można zyskać cierpliwą łagodnością,         akceptacją i miłością.

Spróbuj przypomnieć sobie konkretna sytuację, w której nie dostałeś tego co chciałeś, albo musiałeś bez swojej zgody szybko zmieniać swoje plany. Jak reagowałeś? Która postawa: uczniów czy Jezusa była Ci bliższa?

2. Jezus nie ma stałego miejsca, idzie tam gdzie posyła Go Ojciec, jest “gościem na tej ziemi” por. Hbr 11,13.

Zastanów się, kim Ty się czujesz na ziemi: gościem czy gospodarzem? Zauważ różnicę w myśleniu, w swojej postawie zachowaniu, w relacjach do innych, w sytuacji, gdy czujesz się gościem oraz gdy czujesz się gospodarzem. Zobacz jaka jest Twoja dyspozycyjność na Boży plan.

3. Samarytanie nie przyjęli Jezusa do swojej wioski ze względu na uprzedzenia do Żydów. Wielka jest siła naszych uprzedzeń. Jakie Ty masz uprzedzenia? Czy pozwalasz im rządzić Twoimi decyzjami? Jakie dobra możesz zyskać nie kierując się swoimi uprzedzeniami w ważnych decyzjach?

4. Stań koło Jezusa i pozwól Mu, aby Cię prowadził. Dokąd dojdziecie?

Medytacja: Św.Ignacy zachęca w CD2 …Bo przecież nie obfitość wiedzy, ale wewnętrzne odczuwanie i smakowanie rzeczy zadawala i nasyca duszę, czyli zostajemy tam, gdzie odczuwamy poruszenie… i nerwowo nie staramy się iść dalej, wszystkiego zaliczyć/odhaczyć.

Rozmowa końcowa: Rozmowę końcową, ujmując ją trafnie, należy odbyć tak, jakby przyjaciel mówił do przyjaciela, albo sługa do pana swego, już to prosząc o jaką łaskę, już to oskarżając się przed nim o jakiś zły uczynek, już to zwierzając mu się ufnie ze swoich spraw i prosząc go w nich o radę. Odmówić Ojcze nasz.(CD54).