Medytacja Łk 13,18-21

Stanąć w obecności Bożej: Bóg jest obecny tu i teraz.

Prośba ogólna: Prosić Boga, Pana naszego, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Jego Boskiego Majestatu.(CD46).

Ustalenie miejsca, obraz do medytacji: Pewien człowiek bierze malutkie ziarno gorczycy i zasadza w ziemię w swoim ogrodzie. Może codziennie przychodzi je oglądać. Ziarno kiełkuje i z dnia na dzień widać coraz większą roślinę, aż pewnego dnia staje drzewem osiągającym ok. 3 metrów wysokości. W gałęziach widać gniazda ptaków i słychać ich śpiew. Może jesteś tym człowiekiem, który zasiał ziarno…

Prośba o owoc medytacji: o otwartość na Boży potencjał, wzrost nawet niepozorny…

1. Zastanów się co dla Ciebie oznacza termin Królestwo Boże? Do czego mógłbyś je przyrównać? Dlaczego? Kim Ty jesteś w Królestwie Bożym?
2. Porównanie Królestwa Bożego do ziarna gorczycy mówi o Jego wzroście ekstensywnym, natomiast porównanie do zaczynu o wzroście wewnętrznym. Można powiedzieć, że jeden i drugi wzrost składa się na całkowity, pełny rozwój Królestwa Bożego. Zastanów się nad swoją pracą tą zewnętrzną i wewnętrzną:

• w stosunku do siebie samego: jakie są proporcje czasu, który poświęcasz na jedną i drugą pracę, jaka to jest praca
• w stosunku do Królestwa Bożego: jak o nie dbasz, na czym polega Twoja praca prowadząca do rozwoju ekstensywnego a na czym prowadząca do wzrostu wewnętrznego

3. Ziarnko gorczycy jest mniejsze od ziarenka maku, a jednak potrafi wyrosnąć z niego drzewo, które dodatkowo służy ptakom. Zakwas też jest niewielki a przenika całe ciasto. W naszym życiu jest podobnie. Zauważ – te wydawałoby się malutkie – Twoje kroki, działania, może nieśmiałe myśli, słowa, które doprowadziły do powstania dużego Dobra. Zobacz też, te niewielkie gesty uprzejmości, które Ty otrzymałeś, a które doprowadziły Cię do wzrostu na większą chwałę Bożą.
4. Ziarno gorczycy jest jak Słowo, daje nam Jezus. Jeśli je usłyszymy i odpowiednio o Nie zadbamy to przyczyni się do naszego wzrastania w Miłości. Usiądź koło Jezusa, patrz Mu w oczy i usłysz Jego Słowo skierowane do Ciebie.

Medytacja: Św.Ignacy zachęca w CD2 …Bo przecież nie obfitość wiedzy, ale wewnętrzne odczuwanie i smakowanie rzeczy zadawala i nasyca duszę, czyli zostajemy tam, gdzie odczuwamy poruszenie… i nerwowo nie staramy się iść dalej, wszystkiego zaliczyć/odhaczyć.

Rozmowa końcowa: Rozmowę końcową, ujmując ją trafnie, należy odbyć tak, jakby przyjaciel mówił do przyjaciela, albo sługa do pana swego, już to prosząc o jaką łaskę, już to oskarżając się przed nim o jakiś zły uczynek, już to zwierzając mu się ufnie ze swoich spraw i prosząc go w nich o radę. Odmówić Ojcze nasz.(CD54).