Medytacja Łk 13,18-21

Stanąć w obecności Bożej: Bóg jest obecny tu i teraz.

Prośba ogólna:Prosić Boga, Pana naszego, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Jego Boskiego Majestatu. (CD46).

Ustalenie miejsca, obraz do medytacji: Wyobraź sobie ogród. W tym ogrodzie jest ogrodnik. Trzyma w ręce malutkie ziarenko gorczycy. Zasadza je w ziemi. Przychodzi codziennie patrzeć, jak rośnie, jeśli potrzeba podlewa je. Ziarenko zaczyna kiełkować, pojawia się łodyga, liście. Roślina jest coraz większa, aż osiąga wysokość około 3 metrów. Staje się drzewem, na którym ptaki zakładają swoje gniazda. Może to Ty jesteś ogrodnikiem?

Prośba o owoc medytacji: abym pragnął wzrastać dla królestwa Bożego

1. Z maleńkiego ziarenka gorczycy potrafi wyrosnąć wielkie trzy a czasem nawet czterometrowe drzewo. W naszym życiu również z małych, drobnych kroków tworzy się jeden duży. Ważne jest zatem robienie małych zmian, które wpływają na nasz rozwój dla większej chwały Bożej, a przez to, że my się zmieniamy również inni przemieniają się. Łatwo jest dbać o zasadzone ziarenka, roślinki, nawet o innych, ale o wiele trudniej zmienić coś w sobie. Jakie pozytywne zmiany uczyniłeś w ostatnim czasie i co możesz dzisiaj zrobić by jeszcze bardzie wzrastać ku Pełni Życia w Bogu?
2. Ziarenko gorczycy masz w sobie. Jak dbasz o nie, by mogło wyrosnąć z niego ogromne drzewo? Ważne jest, że to drzewo ma służyć innym. Jest ono miejscem, w którym inni mogą czuć się bezpiecznie, bo są akceptowani takimi jakimi są. Mogą wić gniazda jakie chcą, pod warunkiem, że nie szkodzą innym. Jakim drzewem jesteś dla innych?
3. Czym jest dla Ciebie królestwo Boże? Jak je rozumiesz?
4. Spójrz co, w dzisiejszej modlitwie mocniej Cię poruszyło. Pobądź z tym i porozmawiaj o tym z Jezusem.

Medytacja: Św.Ignacy zachęca w CD2 …Bo przecież nie obfitość wiedzy, ale wewnętrzne odczuwanie i smakowanie rzeczy zadawala i nasyca duszę, czyli zostajemy tam, gdzie odczuwamy poruszenie… i nerwowo nie staramy się iść dalej, wszystkiego zaliczyć/odhaczyć.

Rozmowa końcowa: Rozmowę końcową, ujmując ją trafnie, należy odbyć tak, jakby przyjaciel mówił do przyjaciela, albo sługa do pana swego, już to prosząc o jaką łaskę, już to oskarżając się przed nim o jakiś zły uczynek, już to zwierzając mu się ufnie ze swoich spraw i prosząc go w nich o radę. Odmówić Ojcze nasz. (CD54).