Medytacja J 6,30-35

Stanąć w obecności Bożej: Bóg jest obecny tu i teraz.

Prośba ogólna: Prosić Boga, Pana naszego, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Jego Boskiego Majestatu.(CD46).

Ustalenie miejsca, obraz do medytacji: Kafarnaum, kilkutysięczna osada nad Jeziorem Galilejskim. Mieszkańcy zajmowali się rybołówstwem, rolnictwem, handlem. Może więc widać łodzie, sieci rybackie, stoiska handlowe, a gdzieś w oddali ludzi pracujących na polu. Ludzie z Tyberiady przypływają do tej miejscowości, aby odnaleźć Jezusa. Szukają Go i znajdują. Zaczynają rozmawiać z Jezusem, zadawać pytania – posłuchaj. Odnajdź się w tej scenie, może Ty też bierzesz udział w tej rozmowie. 

Prośba o owoc medytacji: abym bardziej ufał Jezusowi

1.Znaki.

Ludzie, którzy szukali Jezusa prawdopodobnie oczekiwali od Niego znaków większych niż te, które według nich otrzymali Izraelici od Mojżesza. Pytają się więc: co więcej możesz nam dać niż chleb z nieba. Te znaki mają ich dopiero przekonać do wiary w Boga. 

Warto zastanowić się dlaczego potrzebują znaków, prawdopodobnie coraz większych, by uwierzyć? Co takiego dzieje się w nich, że sama obecność Jezusa jest niewystarczającym znakiem? Jakie więc mają oczekiwania i czy rzeczywiście spełnienie tych oczekiwań pozwoli im uwierzyć w Boga? 

My również spójrzmy na siebie: jakich znaków potrzebuję i dlaczego, by wchodzić w głębszą relację z Bogiem? Ludzie, którzy żyją ze sobą, łączą ich jakieś więzi komunikują sobie swoja obecność przez różne znaki, które być może czasem jest łatwiej dostrzec niż te, które pochodzą od Boga. Jakie znaki potrafię dostrzec od Boga, który jest żywy, obecny cały czas i poprzez które komunikuje się ze mną? 

2. Pokarm duchowy.

Jezus mówi o sobie jako Chlebie Życia, którym każdy może się nasycić. Co jest twoim pokarmem duchowym w Twojej codzienności, co Cię karmi, co daje ci siłę do życia (może jakaś konkretna modlitwa, może cisza, może rozmowa, może jakaś książka albo spacer…)?

3. Spotkanie.

Wyobraź sobie, że Jezus pyta się Ciebie: co mam zrobić abyś chciał być w bliższej relacji ze mną? Co odpowiesz?

Medytacja: Św.Ignacy zachęca w CD2 …Bo przecież nie obfitość wiedzy, ale wewnętrzne odczuwanie i smakowanie rzeczy zadawala i nasyca duszę, czyli zostajemy tam, gdzie odczuwamy poruszenie… i nerwowo nie staramy się iść dalej, wszystkiego zaliczyć/odhaczyć.

Rozmowa końcowa: Rozmowę końcową, ujmując ją trafnie, należy odbyć tak, jakby przyjaciel mówił do przyjaciela, albo sługa do pana swego, już to prosząc o jaką łaskę, już to oskarżając się przed nim o jakiś zły uczynek, już to zwierzając mu się ufnie ze swoich spraw i prosząc go w nich o radę. Odmówić Ojcze nasz.(CD54).