Medytacja J 20, 24-29

Stanąć w obecności Bożej: Bóg jest obecny tu i teraz.

Prośba ogólna: Prosić Boga, Pana naszego, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Jego Boskiego Majestatu.(CD46).

Ustalenie miejsca, obraz do medytacji: Uczniowie są w wieczerniku. Opowiadają Tomaszowi o ukazaniu się im Jezusa. Tomasz nie chce uwierzyć w  ich relację, potrzebuje znaku. W  pewnej chwili, pomimo zamkniętych drzwi, wchodzi do wieczernika Jezus. Pozwala Tomaszowi dotykać swoje rany. Tomasz rozpoznaje w Jezusie swojego Pana i Boga. A Ty gdzie jesteś w tej scenie?

Prośba o owoc medytacji: o głębokie zaufanie Chrystusowi

1. Mimo zamkniętych drzwi, Jezus wszedł….

Czasem może wydawać się nam, że doświadczamy nieobecność Boga. Zwłaszcza w sytuacjach, kiedy jest dużo trudności, kiedy czujemy pustkę, kiedy patrzymy na ludzką biedę. Ale Jezus jest. On przychodzi mimo zamkniętych drzwi do naszych serc. Daje swoją obecność – drogocenny dar. Czyż można dać coś więcej drugiej osobie niż siebie samego? Co wynika dla Ciebie z obecności Jezusa przy Tobie? Co w Tobie ta obecność powoduje? Jaka jest Twoja obecność dla najbliższych, dla Boga?

2. Jezus pozwala Tomaszowi dotykać swoich ran. Ty też otrzymujesz dar bliskości z Bogiem zranionym. To wyraz ogromnego zaufania Jezusa. Zobacz jak trudno jest Ci pokazać swoje zranienia drugiej osobie, czasem nawet przyznać się do nich przed sobą samym, nie mówiąc o ich dotykaniu. Jezus pozwala byś dotykał Jego ran. Co to dla Ciebie znaczy? Jak wpływa to na Twoją relację z Nim, na postrzeganie siebie samego, innych?

3. Patrz  na Jezusa i jeśli chcesz powiedz za Tomaszem: Pan mój i Bóg mój. Pobądź w obecności Jezusa, tak jak potrafisz.

Medytacja: Św.Ignacy zachęca w CD2 …Bo przecież nie obfitość wiedzy, ale wewnętrzne odczuwanie i smakowanie rzeczy zadawala i nasyca duszę, czyli zostajemy tam, gdzie odczuwamy poruszenie… i nerwowo nie staramy się iść dalej, wszystkiego zaliczyć/odhaczyć.

Rozmowa końcowa: Rozmowę końcową, ujmując ją trafnie, należy odbyć tak, jakby przyjaciel mówił do przyjaciela, albo sługa do pana swego, już to prosząc o jaką łaskę, już to oskarżając się przed nim o jakiś zły uczynek, już to zwierzając mu się ufnie ze swoich spraw i prosząc go w nich o radę. Odmówić Ojcze nasz.(CD54).