Medytacja J 14,27-31

Stanąć w obecności Bożej: Bóg jest obecny tu i teraz.

Prośba ogólna: Prosić Boga, Pana naszego, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Jego Boskiego Majestatu.(CD46).

Ustalenie miejsca, obraz do medytacji:  Jezus przygotowuje uczniów do swojego odejścia. Może są w jakimś  mieszkaniu, może siedzą wokół stołu. Popatrz na uczniów jak słuchają Jezusa, jak reagują na Jego słowa. Może przeżywają smutek, niepokój. Znajdź dla siebie miejsce w tej scenie.

Prośba o owoc medytacji: o pokój w sercu płynący z relacji z Bogiem

1.Pozostawiam wam pokój, obdarzam was moim pokojem.

Jak podaje Słownik Nowego Testamentu, Xavier Leon-Dufour, na istotę pokoju składa się nie tylko brak wojny, wszelkiego zamieszania, lecz swoiste wewnętrzne odprężenie, którego sprawcą jest tylko Bóg pokoju. (…) Pokój, który On daje, nie jest z tego świata.

Jaki zatem jest pokój, który daje Jezus? Jak go odczuwasz i rozumiesz? Jezus ofiarował Ci pokój, jak korzystasz z tego prezentu? W jakich przestrzeniach, dziedzinach życia  potrzebujesz więcej pokoju?

2. Jezus przygotowuje uczniów na swoje odejście. Odchodzi, by przyjść na nowo. Być może uczniowie czują smutek, niepokój, przeżywają stratę. Jezus mówi do nich nie lękajcie się. Uczniom może być trudno zrozumieć te słowa. To przecież naturalne, że mamy lęk przed czymś nowym, innym, przed zmianą (tą na lepsze też).

a) Zastanów się, zrób wgląd w głąb siebie, w jakich miejscach, przestrzeniach nie robisz kroku do przodu, nie rozwijasz się ze względu na swój lęk? Co możesz zrobić, by nie iść za nim? Możesz zacząć od bardzo małych zmian, które zaprowadzą Cię z czasem do większych. Od czego więc zaczniesz?

b) Mamy różne obrazy Boga, wytworzone na bazie naszej historii życia, przeżyć, doświadczeń życiowych. Może dzisiejsza zapowiedź odejścia Jezusa i ponownego przyjścia jest zachętą dla Ciebie do pożegnania się ze swoim obrazem Boga, po to by odkryć Boga na nowo, by wejść w nową, odmienioną relację z Nim.

3. Pobądź przez kilka minut, tak jak potrafisz, przy Jezusie, który ofiarowuje Ci swoją miłość i pokój.

Medytacja: Św.Ignacy zachęca w CD2 …Bo przecież nie obfitość wiedzy, ale wewnętrzne odczuwanie i smakowanie rzeczy zadawala i nasyca duszę, czyli zostajemy tam, gdzie odczuwamy poruszenie… i nerwowo nie staramy się iść dalej, wszystkiego zaliczyć/odhaczyć.

Rozmowa końcowa: Rozmowę końcową, ujmując ją trafnie, należy odbyć tak, jakby przyjaciel mówił do przyjaciela, albo sługa do pana swego, już to prosząc o jaką łaskę, już to oskarżając się przed nim o jakiś zły uczynek, już to zwierzając mu się ufnie ze swoich spraw i prosząc go w nich o radę. Odmówić Ojcze nasz.(CD54).