Medytacja J 10,11-16

Stanąć w obecności Bożej: Bóg jest obecny tu i teraz.

Prośba ogólna: Prosić Boga, Pana naszego, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Jego Boskiego Majestatu.(CD46).

Ustalenie miejsca, obraz do medytacji:  Zobacz Jezusa wraz z uczniami siedzących gdzieś na wzgórzu, zielonej trawie. Posłuchaj opowieści Jezusa o pasterzu i owcach. Możesz wyobrazić sobie tę scenę: najemnika, który ucieka widząc zbliżającego się wilka do stada owiec. Wilk przez to z łatwością chwyta owce i porywa. Później zobacz jak zachowuje się dobry pasterza: gdy widzi zbliżającego się wilka, staje w obronie swoich owiec, a wilk musi oddalić się bez zdobyczy. Gdzie Ty jesteś w tej scenie?

Prośba o owoc medytacji: abym pragnął być dobrym pasterzem  dla siebie i innych, tak jak Jezus jest dla mnie

1. Dobry pasterz dba o swoje owce, tak jak Jezus. Troszczy się o nie, o ich bezpieczeństwo, chce aby były szczęśliwe. Każdy z nas jest pasterzem dla tych, których ma postawionych wokół siebie, najbliższych, znajomych. Jakim jesteś pasterzem dla nich? Jak przejawia się Twoja troska o nich? Czym ich karmisz (nie koniecznie chodzi o artykuły spożywcze:), ale to coś, co daje siłę i wsparcie: swój czas, dobre słowo itp.)?

2. Każdy z nas ma różne problemy, trudności, słabości, może myśli oczerniające nas samych, innych. Czasem popadamy też w strapienie, gorsze nastroje. Jak wtedy zachowujemy się wobec siebie: jak najemnik, czy jak dobry pasterz? Uciekamy, licząc, że modlitwa wszystko załatwi? W pewnym sensie rzeczywiście tak, ale po to Bóg dał nam rozum, ręce, nogi, innych ludzi, abyśmy z tego korzystali. W jaki sposób dbasz o siebie w trudnych momentach?

3. Jezus jest Dobrym Pasterzem, który dba o swoje owce, pragnie ich jedności i oddaje za nie swoje życie. W tym przejawia się Jego radykalna miłość do człowieka, do Ciebie. On też pragnie być kochany. Bądź z Jezusem tak jak potrafisz, tu i teraz.

Medytacja: Św.Ignacy zachęca w CD2 …Bo przecież nie obfitość wiedzy, ale wewnętrzne odczuwanie i smakowanie rzeczy zadawala i nasyca duszę, czyli zostajemy tam, gdzie odczuwamy poruszenie… i nerwowo nie staramy się iść dalej, wszystkiego zaliczyć/odhaczyć.

Rozmowa końcowa: Rozmowę końcową, ujmując ją trafnie, należy odbyć tak, jakby przyjaciel mówił do przyjaciela, albo sługa do pana swego, już to prosząc o jaką łaskę, już to oskarżając się przed nim o jakiś zły uczynek, już to zwierzając mu się ufnie ze swoich spraw i prosząc go w nich o radę. Odmówić Ojcze nasz.(CD54).