J 17, 1-11a

Stanąć w obecności Bożej: Bóg jest obecny tu i teraz.

Prośba ogólna: Prosić Boga, Pana naszego, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Jego Boskiego Majestatu.(CD46).

Ustalenie miejsca, obraz do medytacji: Jezus przebywa razem ze wspólnotą uczniów w wieczerniku. Podnosi oczy i zaczyna modlić się do Boga Ojca. Słuchaj tej modlitwy, bądź w tej scenie obecny.

Prośba o owoc medytacji: o pragnienie poznawania Boga

1. A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga oraz (…) Jezusa Chrystusa.

Myślę, że wielokrotnie zastanawiamy się nad życiem wiecznym często w kategorii czegoś, co jest dopiero przed nami. Dzisiaj słyszymy piękną definicję tego pojęcia. Życie wieczne jest poznaniem, poznawaniem Boga i tego, którego On posłał – Jezusa Chrystusa. Jest poznawaniem Miłości i Życia, byśmy bardziej umieli kochać i pełniej żyć. Życie wieczne jest więc życiem relacyjnym, bo tylko wtedy jest możliwe poznanie drugiej osoby, tylko poprzez bezpośrednie doświadczenie możemy drugiego poznawać. Jest ono procesem otwierania się, odkrywania siebie nawzajem, by bardziej być, ufać i kochać. W ludzkim pojęciu niesie to za sobą ryzyko odrzucenia, ale nie podjęcie jego pozbawia nas możliwości czerpania w pełni dobra, korzyści z relacji. Bóg nie odrzuca nikogo, On jest cały czas otwarty na każdego człowieka, łagodny, delikatny i nieustannie czekający. On dla każdego z nas ma przestrzeń. Życie relacyjne jest też więc dawaniem przestrzeni na przyjmowanie drugiej osoby i dawania siebie, dawaniem przestrzeni na zaciekawienie się tym, z którym tworzę relację.

Zweryfikuj dzisiaj swoje pojęcie życia wiecznego. Zobacz, jak ty poznajesz Boga, innych, siebie i jak ty siebie pozwalasz poznawać, jakie jest twoje życie relacyjne. Nie musisz oceniać, nic zmieniać, tylko zobacz i uświadom to sobie.

2. Przenikanie się.

Czytając dzisiejszy tekst Ewangelii można odnieść wrażenie ogromnej jedności Boga i Jezusa, Ich nieustannej, nierozerwalnej więzi: wszystko bowiem moje jest Twoje, a Twoje jest moje. Największa intymność, wzajemne przenikanie się dwóch przestrzeni, by w zjednoczeniu mogły utworzyć jedność. Bóg nie jest gdzieś, nie musisz specjalnie dokądś iść, szukać daleko. On jest w tobie, w przestrzeni, w której ty teraz jesteś i w każdym człowieku, którego spotykasz. On wszędzie i nieustannie pragnie tworzyć jedność z tobą. Może po prostu usiądź i pobądź z Nim teraz, tam, gdzie jesteś, tak jak umiesz i pragniesz.

Medytacja: Św.Ignacy zachęca w CD2 …Bo przecież nie obfitość wiedzy, ale wewnętrzne odczuwanie i smakowanie rzeczy zadawala i nasyca duszę, czyli zostajemy tam, gdzie odczuwamy poruszenie… i nerwowo nie staramy się iść dalej, wszystkiego zaliczyć/odhaczyć.

Rozmowa końcowa: Rozmowę końcową, ujmując ją trafnie, należy odbyć tak, jakby przyjaciel mówił do przyjaciela, albo sługa do pana swego, już to prosząc o jaką łaskę, już to oskarżając się przed nim o jakiś zły uczynek, już to zwierzając mu się ufnie ze swoich spraw i prosząc go w nich o radę. Odmówić Ojcze nasz.(CD54).