J 14, 27-31a

Stanąć w obecności Bożej: Bóg jest obecny tu i teraz.

Prośba ogólna: Prosić Boga, Pana naszego, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Jego Boskiego Majestatu.(CD46).

Ustalenie miejsca, obraz do medytacji: Jezus jest ze swoimi uczniami w wieczerniku. Zobacz to miejsce, jak wygląda, zauważ jak i gdzie są Jezus i uczniowie w tym pomieszczeniu.

Prośba o owoc medytacji: o doświadczenie pokoju, który jest wynikiem żywej relacji z Chrystusem 

1. Strata i nowe.

Jezus przygotowuje uczniów do swojego odejścia. Musi odejść, bo kocha swojego Ojca i do końca wypełnia Jego wolę. Obiecuje im jednak swój powrót, który może dotyczyć Jego przyjścia po Zmartwychwstaniu. Wiemy też z wcześniejszego wersetu (por. J14,26), że ześle im Ducha Świętego – Pocieszyciela (Paraklet – z greckiego parakletos, termin Janowy pozostający w związku z rzeczownikiem paraklesis „pocieszenie”, lecz o innym znaczeniu; zbliża się raczej do czasownika parakaleo: „wzywać ku sobie” (…) by bronić oskarżonego i dalej. Słownik NT, Xavier Lon-Dufour SJ, s.464), mówi też, że nie muszą ich serca się trwożyć i nie muszą się lękać (por. J 14,27b). Prawdopodobnie więc uczniowie tego nie rozumieją, nie wiedzą jeszcze, że odejście Jezusa nie oznacza tylko straty, lecz jest związane z pozyskaniem, otrzymaniem, darem czegoś nowego.

Spróbuj tak jak potrafisz być z uczniami: co się w nich dzieje, co budzi niepokój, co daje nadzieję?

W teraźniejszym czasie my również możemy czuć niepokój, niepewność budzącą lęk o przyszłość, możemy doświadczać różnych strat (egzystencjalnych, związanych z relacjami ludzkimi, materialnych, czy też rozwalających się naszych schematów, czy nawet wartości). Strata powoduje powstanie pustego miejsca, które czeka na wypełnienie. Od nas zależy, co w tym miejscu powstanie.

2. Pokój.

Pozostawiam wam pokój, obdarzam was moim pokojem. Pokój jest jednym z darów Jezusa Zmartwychwstałego. Nie oznacza on pokoju zewnętrznego, braku konfliktów czy wojen. Jego znaczenie wiąże się raczej ze szczęściem, jednością, pełnią, z poczuciem wewnętrznego, głębokiego bezpieczeństwa wynikającego z tego, że jestem zakorzeniony w Chrystusie. Pokój jest dzieleniem się swoim darem wiary, życiem, radością wynikającymi z mojej relacji z Bogiem. Tego pokoju potrzebują szczególnie ludzie ubodzy, potrzebują kontaktu, który przyniesie nadzieję i radość. Być może wielokrotnie ty sam jesteś ubogi, potrzebujesz wsparcia materialnego, rozmowy, obecności drugiej osoby.

Zastanów się jaki pokój w kontekście powyższej refleksji dajesz innym? Jak przyjmujesz od innych pokój? Jak sam szukasz pokoju i gdzie go odnajdujesz? Co obecność Chrystusa wnosi w twoje życie, jakie dary dostajesz od Niego?

3.Ćwiczenie.

Przeczytaj poniższy fragment rozważanej perykopy wstawiając <<tobie + swoje imię>> w miejsce słowa <<wam>>:

Pokój zostawiam tobie + imię (wam), pokój mój daję tobie + imię (wam). Nie tak jak daje świat, Ja tobie + imię (wam) daję. Niech się nie trwoży serce twoje + imię (wasze) ani się nie lęka.

Co się w tobie dzieje, co czujesz tak czytając? Porozmawiaj o tym z Jezusem.

Medytacja: Św.Ignacy zachęca w CD2 …Bo przecież nie obfitość wiedzy, ale wewnętrzne odczuwanie i smakowanie rzeczy zadawala i nasyca duszę, czyli zostajemy tam, gdzie odczuwamy poruszenie… i nerwowo nie staramy się iść dalej, wszystkiego zaliczyć/odhaczyć.

Rozmowa końcowa: Rozmowę końcową, ujmując ją trafnie, należy odbyć tak, jakby przyjaciel mówił do przyjaciela, albo sługa do pana swego, już to prosząc o jaką łaskę, już to oskarżając się przed nim o jakiś zły uczynek, już to zwierzając mu się ufnie ze swoich spraw i prosząc go w nich o radę. Odmówić Ojcze nasz.(CD54).