J 14, 27-31a

Stanąć w obecności Bożej: Bóg jest obecny tu i teraz.

Prośba ogólna: Prosić Boga, Pana naszego, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Jego Boskiego Majestatu.(CD46).

Ustalenie miejsca, obraz do medytacji: Jezus jest ze swoimi uczniami w wieczerniku. Zobacz to miejsce, jak wygląda, zauważ jak i gdzie są Jezus i uczniowie w tym pomieszczeniu.

Prośba o owoc medytacji: o doświadczenie pokoju, który jest wynikiem żywej relacji z Chrystusem

1. Strata i nowe.

Jezus przygotowuje uczniów do swojego odejścia. Musi odejść, bo kocha swojego Ojca i do końca wypełnia Jego wolę. Obiecuje im jednak swój powrót, który może dotyczyć Jego przyjścia po Zmartwychwstaniu. Uczniowie mogą odczuwać stratę, ich Mistrz odchodzi. Wiedzą co tracą, kogo tracą w takim ludzkim przeżywaniu. Mimo, że Jezus obiecuje im Ducha Świętego i swój powrót (wiemy to z wcześniejszego wersetu J14,26), to jednak obiecywana nowość jest czymś niepewnym, nieuchwytnym, nienamacalnym. Trudno jest im widzieć jakąkolwiek korzyść z odejścia Nauczyciela.

Spróbuj tak, jak potrafisz być z uczniami: co się w nich dzieje, co budzi niepokój, co daje nadzieję?

Doświadczenie strat jest wpisane w nasze życie i choć trudno jest przyjąć to doświadczenie jako coś pozytywnego, to tylko takie przeżycie prowadzi do naszego rozwoju, uczy ufności i daje bogactwo. W teraźniejszym czasie my również możemy czuć niepokój, niepewność budzącą lęk o przyszłość, nieustannie doświadczamy różnych strat (egzystencjalnych, związanych z relacjami ludzkimi, materialnych, czy też rozwalających się naszych schematów, czy nawet wartości). Strata powoduje powstanie pustego miejsca, które czeka na wypełnienie. Od nas zależy, co w tym miejscu powstanie.

2. Pokój.

Jezus mówi do uczniów: Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Pokój jest jednym z darów Jezusa Zmartwychwstałego. Nie oznacza on pokoju zewnętrznego, braku konfliktów, napięć, wojen, życia bez trudności. Jego znaczenie wiąże się raczej ze szczęściem, jednością, pełnią, z poczuciem wewnętrznego, głębokiego bezpieczeństwa wynikającego z tego, że jestem zakorzeniony w Chrystusie. Papież Franciszek w jednej ze swoich homilii porównał pokój do morza, które na zewnątrz jest wzburzone, ale w głębinach woda jest spokojna. Pokój Jezusa nie wyklucza więc ludzkiego lęku, strachu, niepokoju, ale jest on darem wiary, życiem, radością wynikającymi z mojej relacji z Bogiem. Każdy z nas jest zaproszony do dzielenia się takim pokojem z innymi, pokojem, który daje innym nadzieję, zaufanie, radość obecności Jezusa i bliskich.

Co obecność Chrystusa wnosi w twoje życie? Jak i gdzie sam szukasz i odnajdujesz ten głęboki, wewnętrzny pokój? Jaki pokój dajesz innym? Jak go przyjmujesz od innych?

3. Ojciec

Jezus w rozważnej Ewangelii mocno nakierunkowuje nas na Ojca: Ojciec większy jest ode mnie, Ja miłuję Ojca. Bóg Ojciec jest większy od naszej słabości, grzechu, lęku, błądzenia. On jest z nami, kiedy przeżywamy stratę, trudność, ale też i radość, i szczęście. Nie ma takiego momentu w naszym życiu, w którym nie ma Boga. Nawet jeśli nie czujesz Jego obecności – On jest i przyjmuje i kocha ciebie takim jakim jesteś w tym momencie.

Co w tobie powoduje świadomość nieustannej obecności Boga przy tobie?

Medytacja: Św.Ignacy zachęca w CD2 …Bo przecież nie obfitość wiedzy, ale wewnętrzne odczuwanie i smakowanie rzeczy zadawala i nasyca duszę, czyli zostajemy tam, gdzie odczuwamy poruszenie… i nerwowo nie staramy się iść dalej, wszystkiego zaliczyć/odhaczyć.

Rozmowa końcowa: Rozmowę końcową, ujmując ją trafnie, należy odbyć tak, jakby przyjaciel mówił do przyjaciela, albo sługa do pana swego, już to prosząc o jaką łaskę, już to oskarżając się przed nim o jakiś zły uczynek, już to zwierzając mu się ufnie ze swoich spraw i prosząc go w nich o radę. Odmówić Ojcze nasz.(CD54).