Medytacja Łk 21,5-11

Stanąć w obecności Bożej: Bóg jest obecny tu i teraz.

Prośba ogólna: Prosić Boga, Pana naszego, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Jego Boskiego Majestatu.(CD46).

Ustalenie miejsca, obraz do medytacji: Piękna, okazała świątynia. Jej mury przyozdobione są wspaniałymi kamieniami. Wyobraź sobie całe wnętrze tej świątyni i jej wygląd z zewnątrz. Dostrzeż też zgromadzonych tam ludzi, którzy podziwiają jej piękno. Może też jesteś wśród nich.

Prośba o owoc medytacji: o życie w prawdzie

1.Świątynia jest przyozdobiona pięknymi kamieniami i darami … z tego wszystkiego czemu się przyglądacie, nie pozostanie kamień na kamieniu. Wszystko legnie w gruzach.

a) Czasami w życiu zachwycamy się tym co jest zewnętrzne i karmi nasz wzrok, czyli zatrzymujemy się na kamieniach z dzisiejszej ewangelii. Dotyczy to wszystkich przestrzeni naszego życia: w domu walczymy o porządek, w pracy o pochwały i finanse, w życiu duchowym chwytamy się tego, co daje silne doznania emocjonalne, lubimy wielkie oprawy Mszy św.. W kontekście nieodległych już Świąt Bożego Narodzenia będziemy zabiegać o piękny wystrój domu, smaczne potrawy, może upominki. To wszystko oczywiście też jest dobre i potrzebne, ale pod jednym warunkiem, że prowadzi nas do głębi, do coraz większego zjednoczenia w Bogu. Jeśli tak nie będzie, to legniemy w gruzach jak świątynia. O co dbasz w swoim życiu? Czym wypełniasz świątynię, którą Ty sam jesteś, którą jest również Twój dom, rodzina?

b). W naszym wnętrzu czasami muszą runąć różne mury, musi spaść kamień z kamienia, byśmy mogli być coraz bliżej prawdziwszego obrazu Boga.

Wspomniane runięcia, zburzenia fasad mogą być trudne w przyjęciu przez nas i mogą być niezrozumiałe w pierwszym momencie. Dopiero z perspektywy czasu zaczynamy dostrzegać celowość tego, co się w nas zadziało. Zaczynamy widzieć jak nasze wnętrze oczyszcza się i oczyszcza się obraz Boga, który nosimy w sobie. Być może najbardziej oczyszczającym procesem dla nas jest po prostu przyjęcie i zaakceptowanie życia, rzeczywistości, której doświadczamy każdego dnia.

 

Medytacja: Św.Ignacy zachęca w CD2 …Bo przecież nie obfitość wiedzy, ale wewnętrzne odczuwanie i smakowanie rzeczy zadawala i nasyca duszę, czyli zostajemy tam, gdzie odczuwamy poruszenie… i nerwowo nie staramy się iść dalej, wszystkiego zaliczyć/odhaczyć.

Rozmowa końcowa: Rozmowę końcową, ujmując ją trafnie, należy odbyć tak, jakby przyjaciel mówił do przyjaciela, albo sługa do pana swego, już to prosząc o jaką łaskę, już to oskarżając się przed nim o jakiś zły uczynek, już to zwierzając mu się ufnie ze swoich spraw i prosząc go w nich o radę. Odmówić Ojcze nasz.(CD54).

 

/0 Komentarze/by

Medytacja Łk 17, 7-10

Stanąć w obecności Bożej: Bóg jest obecny tu i teraz.

Prośba ogólna: Prosić Boga, Pana naszego, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Jego Boskiego Majestatu.(CD46).

Ustalenie miejsca, obraz do medytacji: Zobacz osobę (może Ty nią jesteś?), która wraca z pracy do domu i przygotowuje posiłek, nakrywa do stołu.

Prośba o owoc medytacji: o pragnienie bycia dyspozycyjnym w życiu, w tym również w relacji do Boga

1.Dyspozycyjność.

Warto od samego początku zauważyć, że w centrum dzisiejszej perykopy jest sługa a nie gospodarz ze swoim szorstkim, egoistycznym odnoszeniem się do niego, jak bezwzględny zwierzchnik (por. Żywe bowiem jest Słowo Boże, skuteczne… Komentarze biblijne do czytań na rok „C”, S.Ormanty SChr, Poznań, 505). Nie zmienia to faktu, że sługa po swojej pracy ma jeszcze czynić różne zadania w domu, jako coś co jest wpisane w kanon sługi. W dalszej części pokazuje nam to naturalność bycia dyspozycyjnym względem Boga, od którego wszystko otrzymujemy, zatem mamy odpowiadać na Jego Miłość, Jemu służyć, czcić i chwalić. Co oznacza dla Ciebie być dyspozycyjnym w relacji do Boga?

2.Prawda.

Życie w prawdzie, uznanie swoich zależności, przymusów, braku wolności, wyrachowania – coś za coś, uznanie również obszarów, w których jesteś wolny, swoich możliwości, swojego potencjału… zobacz swoją przestrzeń życia, gdzie trudno jest ci przyjąć dyspozycyjność i być wdzięcznym oraz przestrzeń, w której jesteś dyspozycyjny i wdzięczny. To pozwala zaakceptować rzeczywistość, a przez to wejść w zmianę.

3.Uważność.

Zauważanie pozwala być w tu i teraz, a więc pozwala nasycać się chwilą obecną – pozwala Żyć. Patrz z uważnością – na swoje życie w codzienności, przyjmuj je.

4. Z Opowieści Pielgrzyma Ignacego Loyoli, s.45 – do refleksji:

Ale wnet po wyżej wspomnianej pokusie zaczął doznawać w duszy wielkich zmian. Raz odczuwał w sobie taką jałowość, że nie znajdował smaku w modlitwach chórowych ani w słuchaniu mszy św., ani w żadnej innej modlitwie, jakiej się oddawał. Kiedy indziej znowu działo się z nim coś wręcz przeciwnego i to tak nagle, iż zdawało mu się, że ktoś zdejmował z niego smutek i oschłość, jak się zdejmuje człowiekowi płaszcz z ramion. Zaczął się więc niepokoić tymi zmiennymi stanami, których nigdy przedtem nie doświadczył. Pytał zatem sam siebie: A cóż to jest za nowy rodzaj życia, jaki teraz rozpoczynamy? …

Ignacy żył w uważności na to, co działo się w Jego otoczeniu oraz na to, co odczuwał w sobie. Bycie w dyskomforcie nie zamykało Go na nowe, które miało przyjść. Między innymi w takiej postawie przejawiała się Jego dyspozycyjność na Życie, Boga ….

Medytacja: Św.Ignacy zachęca w CD2 …Bo przecież nie obfitość wiedzy, ale wewnętrzne odczuwanie i smakowanie rzeczy zadawala i nasyca duszę, czyli zostajemy tam, gdzie odczuwamy poruszenie… i nerwowo nie staramy się iść dalej, wszystkiego zaliczyć/odhaczyć.

Rozmowa końcowa: Rozmowę końcową, ujmując ją trafnie, należy odbyć tak, jakby przyjaciel mówił do przyjaciela, albo sługa do pana swego, już to prosząc o jaką łaskę, już to oskarżając się przed nim o jakiś zły uczynek, już to zwierzając mu się ufnie ze swoich spraw i prosząc go w nich o radę. Odmówić Ojcze nasz.(CD54).

 

/0 Komentarze/by

Medytacja Łk 14,15-24

Nadeszła odpowiednia chwila, by objawić zewnętrznie to, co wewnętrznie już się zadziało. Słowo ewangeliczne do medytacji powtarza się, na mojej stronie można odszukać niejedne puncta do tej samej perykopy. Stąd od dzisiaj zapraszam do pogłębiania Słowa poprzez powtórki, gdyż tak jak możesz przeczytać na końcu medytacji Św. Ignacy mówi w CD 2, że nie obfitość wiedzy, ale wewnętrzne odczuwanie i smakowanie rzeczy zadawala i nasyca duszę. Czym jest powtórka? Powołując się znowu na Św. Ignacego w CD 62 czytamy: Po modlitwie przygotowawczej i dwóch wprowadzeniach powtórzyć ćwiczenie pierwsze i drugie, zwracając uwagę i dłużej się zatrzymując nad tymi punktami, w których odczułem większe pocieszenie lub strapienie, albo też w ogóle miałem większe przeżycie duchowe. Zatem powtórka jest czasem, gdy modlitwa nabiera bardziej osobistego charakteru, staje się prostsza i przez to prowadzi do modlitwy prostoty i głębi. (por. Przewodnik po Ćwiczeniach Duchowych, M.Ivens SJ, s. 156)

 Stanąć w obecności Bożej: Bóg jest obecny tu i teraz.

Prośba ogólna: Prosić Boga, Pana naszego, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Jego Boskiego Majestatu.(CD46).

Ustalenie miejsca, obraz do medytacji: Zobacz scenę z Ewangelii lub stół w twoim domu, przy którym siedzi Jezus, może ty i twoi bliscy.

Prośba o owoc medytacji: abym odnalazł odpowiedź na pytanie: jakie miejsce Jezus zajmuje w moim życiu

 

  1. Gdy Jezus siedział przy stole…

Zauważmy, że Jezus siedzi przy stole wraz ze współbiesiadnikami. W Ewangelii możemy przeczytać o sytuacjach, w których Jezus gości w domach. Jest z innymi ludźmi przy jedzeniu, w rozmowie, spotkaniu, ich codzienności. Jest obecny w życiu. Jezus siedzi, może leży przy stole – tak, jak w tamtych czasach ucztowano.

Gdzie dostrzegasz obecność Jezusa w swoim życiu? Czy czasem najczęstszym obrazem nie jest Jezus ukrzyżowany, który automatycznie kojarzy się z cierpieniem? A przecież, jak pokazuje dzisiejsza perykopa Jezus zaprasza każdego człowieka, zaprasza ciebie do uczty, do celebracji Życia, do celebracji chwili obecnej. Jak odpowiesz Mu to zaproszenie?

  1. Gdy Jezus siedział przy stole…

Jezus jest przy stole. Stół zazwyczaj stoi w centrum mieszkania, tam zbiera się rodzina, znajomi podczas wspólnych posiłków, imprez rodzinnych. Stół jednoczy rodzinę. Przy nim też odbywają się najważniejsze rozmowy. Jezus jest właśnie w takim centralnym miejscu domu.

Przyjrzyj się jakie miejsce zajmuje Jezus w Twoim życiu, czy masz dla specjalne, jedyne miejsce, które należy tylko do Niego? Jakie znaczenie dla ciebie ma Jego obecność i miejsce, które zajmuje w tobie?

  1. Do refleksji z Opowieści Pielgrzyma Ignacego Loyoli s. 61

Pewnego dnia zatrzymał go jakiś bogaty Hiszpan, i spytał go, co tu robi i dokąd zamierza się udać. Poznawszy jego zamiar wziął go do siebie na obiad i zatrzymał go przez kilka dni, aż wszystko było gotowe do odjazdu. Od czasów Manresy Pielgrzym miał taki zwyczaj, że kiedy spożywał posiłek z innymi, nigdy nie zabierał głosu przy stole, chyba tylko, żeby odpowiedzieć krótko na pytanie, słuchał natomiast tego, co mówiono, i zwracał uwagę na niektóre rzeczy, z których brał potem okazję do mówienia o Bogu, co też i czynił po skończonym posiłku.

Ignacy podczas jedzenia posiłków zazwyczaj nie odzywał się, był słuchający. Nie oznacza to oczywiście, że ty też masz nie rozmawiać podczas posiłków.  Może jednak warto, abyś był bardziej nastawiony na słuchanie.

Rozmowa końcowa: Rozmowę końcową, ujmując ją trafnie, należy odbyć tak, jakby przyjaciel mówił do przyjaciela, albo sługa do pana swego, już to prosząc o jaką łaskę, już to oskarżając się przed nim o jakiś zły uczynek, już to zwierzając mu się ufnie ze swoich spraw i prosząc go w nich o radę. Odmówić Ojcze nasz.(CD54).

 

/0 Komentarze/by